Van Ninja tot Naalden

Hooguit een jaar of 12/13 zal ik zijn geweest. En toen al geruime tijd idolaat van boeken. Nee, toen zeker niet de literatuur van de verplichte boeken op school. Maar boeken en tijdschriften over martial arts, Ki en meditatie. Ik weet de volgorde niet meer helemaal uit mijn hoofd, maar ik denk dat één van de eerste boeken in dit genre was: The Zen way to Martial Arts van Taisen Deshimaru. Twee onderwerpen voor de prijs van één!

Mystiek c’est moi

Op een gegeven moment liep ik Donner binnen, de boekhandel die toen nog in het pand van Dudok gevestigd was. Uiteraard ging ik rechtstreeks naar mijn favoriete sectie: de krijgskunstboeken. Mijn oog werd direct getrokken door de titel “The Mystic Arts of the Ninja”. Mijn kinderhart maakte echt een vreugdesprongetje. Weliswaar was ik al tiener, maar in de meeste opzichten toch echt wel een kind. Beetje hetzelfde als nu eigenlijk. Minus het tienergedeelte dan.

Jaaaaa Ninja’s, jaaaaa mystiek! Ik ging slapen met het boek en stond er ook mee op. Verslond het. De auteur was Stephen K. Hayes. Destijds mijn nieuwe persoonlijke held. Hij had gedaan wat mijn droom was; naar het Oosten gaan om daar te leren van een grootmeester. In dit geval Dr. Masaaki Hatsumi, 34e generatie van deze Ninjutsu lineage. Smullen!

Vader’s hulp

Ninjutsu bleek veel meer te zijn dan een zwart pak, een zwaard en de nacht. Fascinerend. Dat wilde ik natuurlijk ook. Met mijn vader’s hulp schreef ik in het Engels een brief met een verzoek om meer informatie naar het adres dat in het boek vermeld stond: Shadows of Iga Ninja Society. De naam alleen al deed mijn ogen fonkelen. En tot mijn grote vreugde viel er enige tijd later post uit de VS op de mat. Een crème-kleurige folder. Wow, ik had antwoord gekregen. Maar om in de woorden van de pinguïn uit Madagascar te spreken: “Now what?”

Ohio was natuurlijk net zo min naast de deur als Japan of China dat was. Dus mijn vader nog een keer lief aangekeken en in een vervolgbrief gevraagd of er misschien een lijst bestond met ‘legitimate teachers in Europe’. Lastig voor te stellen maar Google bestond toen nog niet. Dit keer een handgeschreven brief terug met de mededeling dat hij zo’n lijst niet had. Netjes, maar uiteraard was ik teleurgesteld.

Enige tijd later nog wel met mijn oudste zus de dojo van Hans Hesselmann bezocht in Utrecht, die bij mijn (beperkte) weten het Ninjutsu in Nederland geïntroduceerd heeft. Maar helaas, daar was ik weer te jong voor. Ik moest het vooralsnog doen met de Shuriken (werpsterren) die ik had gekocht bij Asahi aan de Middellandstraat en het tweede boek dat ik kocht over Ninjutsu. Van de grootmeester zelf dit keer; History & Tradition. De lijst en lijn met 34 grootmeesters die in het begin van het boek staan heb ik nog getracht uit mijn hoofd te leren. Stond wel interessant. Dit boek heb ik overigens relatief kort geleden nog in de praktijk uitgeleend aan een jongen die vroeg of ik misschien in het geheim een Ninja was. Maar dit terzijde.

Cirkel

In de jaren die ik moest wachten totdat ik 16 werd veranderde er veel. In vooral mijn interesses, focus, houding en discipline. En zo verdween het Ninjutsu van mijn radar. Nu 35 jaar na mijn aankoop bij Donner hanteer ik naalden in plaats van shuriken. Heeft er qua mijn interesse in de martial arts een verschuiving plaatsgevonden naar meer het arts gedeelte, naar expressie en uiteraard healing. Spiritualiteit is gebleven. Net als uiteraard mijn liefde voor boeken. Mijn huidige boek? Vajrakilaya: Heart of Light, Blade of Thunder. Over een ‘geheime’ overlevering en beoefening, gelieerd aan de Tibetaans Boeddhistische of Spirituele leer. De schrijver? Stephen K. Hayes.

Ieder hoofdstuk sluit af met Possibilities to Contemplate (Mogelijkheden om te overdenken). Na het allereerste hoofdstuk lees ik de volgende vragen. Ik laat ze even onvertaald.

“Who did you want to be when you were little? What were your fantasy themes and someday dreams?Do you remember what called out to you and got your attention as a small child? What grabbed your heart? What pulled you to think and explore and hope for? What really made your eyes light up?”

Vragen en overdenkingen geheel in mijn straatje. Vragen die ik ook wel eens in de praktijk stel. Niet nuttig of realistisch om na te denken over waar je als kind van droomde? Waarom niet? Beschrijf dan eens wat realistisch in houdt. En wie of wat is je referentiekader voor die beschrijving? Best aardig om daarop te contempleren toch?

Avontuur van het hart

Tegen de achtergrond van alle genoemde interesses en verschuivingen, start voor mij binnenkort een nieuw avontuur. En kom ik toch dichter bij de lijn van o.a. Toshitsugu Takamatsu (de tijger van Mongolië) en Dr. Masaaki Hatsumi dan ik in de afgelopen 35 jaar gedacht heb. Maar dan op een geheel andere wijze. Over het hoe en wat zal ik in de nabije toekomst vertellen. Ter voorbereiding ben ik de laatste tijd weer meer in het Ninjutsu aan het duiken. In de traditie, de meesters en beoefenaars. En zo leidde een zijsprong ook naar het Vajrakilaya boek. Nee, ik heb nu niet meer de aspiratie om een Ninja te worden. Maar één ding is zeker. Dit kinderhart zal altijd blijven opbloeien.